Je bent net volwassen en veelte vroeg moet je verder leven zonder je vader of moeder.

Dat rouwen...

Dat doe je stilletjes wanneer je alleen bent en niemand je ziet, terwijl je het eigenlijk van de daken wilt schreeuwen. Je voelt je alleen en onbegrepen. Je herkent jezelf niet meer, want wie ben je zonder je vader of moeder en waar moet je nu naartoe met al je verdriet? Je hebt geen flauw idee en zo ga je maar door, omdat je niet anders wilt zijn dan anderen van jouw leeftijd.

En dat rouwen, dat moet toch wel klaar zijn na 1 of 2 jaar?

Ik geloof erin dat iedereen, na het verlies van een ouder op jonge leeftijd, de kracht en het lef bezit om opnieuw betekenis te geven aan zijn/haar leven, waardoor rouwen en weer genieten van het leven naast elkaar kunnen bestaan.

Wil je goed voor jezelf en je rouw zorgen, maar weet je niet waar je moet beginnen? Dan is mijn gratis ebook wat voor jou!

Is dit herkenbaar voor je?

Je vraagt je vaak af waarom jou dit zo jong moest overkomen. Je hebt je moeder of vader nog zo hard nodig. Je zit vol boosheid en frustratie, maar je weet niet wat je ermee aan moet. S ’nachts lig je wakker in je bed. Je bent uitgeput, maar slapen lukt niet. Het lijkt wel of niemand ziet hoe moeilijk je het hebt sinds je ouder er niet meer is en hoeveel moeite het je kost om de dag door te komen.
Door de dag heen hou jij je groot en sterk wanneer je weer een vlaag van verdriet voelt opkomen. Je stopt dit gevoel snel weg, eigenlijk gaat dit automatisch, omdat je niet wilt dat iemand het ziet of merkt. Doen alsof het goed gaat is tenslotte makkelijker, dan wanneer je zegt dat het eigenlijk niet gaat. Wanneer je jouw verdriet probeert toe te laten ben je bang dat het te veel is en het je overspoelt.
Je voelt je alleen en onzeker bij het maken van keuzes. Dit besprak je altijd even met je moeder of vader. Niets is meer hetzelfde en je mist de bevestiging van je ouder om te checken of je het wel goed doet en of je de juiste keuzes maakt.
Je spreekt af met je vriendinnen, je lacht met ze mee en je ontwijkt vluchtig de vragen over hoe het met je gaat. Je wilt niet dat het weer om jou en jouw verdriet gaat. Je wilt niet elke keer geconfronteerd worden met dat je anders bent als de rest sinds het overlijden. Je wilt ook weer gewoon een leuke onbezorgde avond hebben. Terwijl je van binnen kapot gaat van verdriet en telkens herinnert wordt aan wat je allemaal niet meer kunt delen en hoe erg je je moeder of vader mist.
Je herkent jezelf niet meer in hoe je was. Je bent niet meer die jonge onbezorgde vrouw die van het leven genoot. Alle dagelijkse dingen hebben zo’n dubbele lading gekregen. Niets is meer hetzelfde sinds je ouder is overleden. Je hebt het gevoel dat je stilstaat, terwijl iedereen om jou heen doorgaat.

Als je niks doet, wat dan?

Je voelt je steeds machtelozer en weet niet wat je met al je gevoelens aan moet. Het breekt je op, om je telkens je gevoelens te verbergen en je schuldig te voelen wanneer je even geen verdriet hebt. Je hebt het gevoel dat er een stuk van jou is mee gestorven sinds het overlijden van je ouder. Je bent jong, in de bloei van je leven en wilt niet over 10 jaar terugkijken en spijt hebben dat je niet hebt geleefd, omdat je je schuldig voelde en je verdriet je tegenhield. Je wilt jezelf niet óók nog verliezen, maar diep van binnen weet je dat als je zo doorgaat je jezelf nog verder uitput.

Ik geloof erin dat rouwen en weer genieten van het leven naast elkaar bestaan. Dat gun ik jou ook.

Hi, ik ben Hester

Op 18-jarige leeftijd verloor ik mijn moeder aan kanker. Voor mij was dit de meest ingrijpende gebeurtenis in mijn leven. Op dat moment besefte ik nog niet hoe groot de impact van mijn moeders overlijden op de rest van mijn leven zou zijn.

Want hoe ga je om met zo’n groot verlies op die leeftijd? En rouwen: Hoe doe je dat? Dat wist ik toen niet, ik deed maar wat. Hierdoor heb ik jarenlang slecht voor mijn rouw gezorgd.

Inmiddels weet ik hoe ik verder leef en tegelijk ruimte maak voor mijn verdriet, wat ik nodig heb om goed voor mezelf en mijn rouw te zorgen en hoe ik mijn moeder dichtbij en levend hou. Nu help ik andere, na het verlies van een ouder op jonge leeftijd, in mijn coaching.